11 maja 2009 roku na fali młodzieńczego entuzjazmu, pewien świeżo zatrudniony bibliotekarz założył portal internetowy pod dziwną nazwą: Pulowerek.pl. W nim zaś pełno było informacji, inspiracji, śmiechu, kontrowersji i ciekawostek związanych z praca bibliotekarzy. Dziś, dokładnie w dziesiątą rocznicę swojego powstania… projekt dobiega końca…

Dlaczego?

Na najważniejsze pytanie odpowiem na samym początku. Dlaczego Pulowerek kończy swoją działalność? Bez sentymentalnego ględzenia (na to przyjdzie jeszcze czas), chodzi przede wszystkim o to że wszystko się zmieniło. To najpełniejsza odpowiedź. Zmieniła się nasza bibliotekarska branża, zmieniłem się ja i moje podejście do pracy, zmienili się czytelnicy, zmienił się internet. Wszystko razem spowodowało, że pora schować pióro do kieszeni, odwiesić klawiaturę na wieszak i założyć wygodne kapcie blogowego-emeryta.

Nie jest to jednak przyznanie się do porażki. To szczęśliwe zakończenie pięknej opowieści. Trzeba wiedzieć kiedy zakończyć „karierę”. Czy może być do tego lepsza okazja niż okrągły jubileusz? 😀

Z czego jestem dumny?

Największą dumą napawa mnie to, że Pulowerek, stał się rozpoznawalną marką w branży bibliotekarskiej. Gdzie na terenie naszego pięknego kraju nie udał bym się w swoich szkoleniowo-konferencyjnych wojażach, zawsze znajdowałem kogoś kto słyszał lub czytał P.

Dumny jestem że na pulowerku przez te lata pisało tak wiele arcyciekawych osób: Marcin Malinowski, Ewelina Szczukocka, Agata Matraś, Katarzyna Bikowska, Ewa Cywińska, Agata Widzowska-Pasiak, Marta Kostecka, Rafał Wójcik, Sylwia Białecka oraz Katarzyna Nowicka (Jeśli o kimś zapomniałem to serdecznie przepraszam). To z nimi przez te dziesięć lat podróżowaliśmy przez bibliotekarski internet i była to mówiąc niebibliotekarskim językiem 🙂 zajebista podróż! Zajmowaliśmy się zarówno pierdołami, rzeczami błahymi, jak i ważnymi tematami, kluczowymi w naszym małym światku. Śledziliśmy afery (czasem je wywoływaliśmy), informowaliśmy, odwiedzaliśmy największe branżowe imprezy. Wszystkiego po trochu, z przymrużeniem oka i taki był właśnie Pulowerek.

Dziękuję w odrębnym akapicie wszystkim czytelnikom. Szczególnie tym, którzy regularnie zaglądali na stronę, śledzili nasz profil na FB, prowadzili dyskusję w komentarzach i zaczepiali nas „na żywo”. Nie zapominam także o tych, którzy wpadali do nas od czasu do czasu 🙂 Wszystkim Wam należy się niski ukłon i uchylenie melonika. Bez Was Pulowerek nie przetrwałby nawet jednego roku.

W tym ostatnim dniu, serdeczne słowo podziękowania wędruje także do sponsorów Pulowerka, którzy w różnych okresach wspierali nas finansowo i wizerunkowo, pomagali utrzymać infrastrukturę i ulepszać stronę.

Czego będzie mi najbardziej brakować?

Najbardziej ze wszystkiego: publikowania nowych tekstów i czekania na reakcje czytelników 😀 Tego dreszczyku emocji czy tekst „zażre”, czy nadal umiemy trafić w gusta czytelników, ile osób go przeczyta, ile skomentuje.

Czego żałuję?

Niczego!

Co dalej?

Najszczersza odpowiedź brzmi – nie wiem. Nie mam konkretnego planu dla dalszego istnienia marki „Pulowerek.pl”. Myślę że dobrze zrobi mi zamknięcie tego długiego blogowego rozdziału (nie wykluczam w jakiejś odległej przyszłości napisania kolejnego). Dziś jednak „Pulowerek.pl portal dla bibliotekarzy” to zamknięta całość. Finito.

Jak coś wymyślę to z pewnością dam Wam o tym znać 😀

Na zakończenie wznieśmy wirtualną lampkę szampana na cześć najlepszego portalu internetowego w historii polskiego bibliotekarstwa!

Myślę, że dziesięć lat to i tak całkiem dobry wynik 🙂 Dziękuję Wam: czytającym, komentującym oraz piszącym i do usłyszenia w internetach i w rzeczywistości niewirtualnej.